13 Ekim 2011 Perşembe
BENİM ADIM YOK.
Yağmur damlaları suratıma vurdukça yüzümde delikler açılıyordu sanki..
Karanlıkta yolunu kaybetmiş siyah bir kedi yanaştı yanıma.
Benden çok elimdeki kanla ilgileniyordu.
...............................................................................
Rüzgar fısıltısı yağmur sesiyle hoş bir melodi çalıyordu kulağıma..ölümün soğukluğu iliklerimi ısıtırken..
Kaybolup gidiyordum içimde..
Dün gece içimde dolup taşan nehirler kurumuş..ıssız bir çöl oluvermişti..
Hıçkırıklarımı hiç tutamadım..küçüklüğümden beri..en sevmediğim huyum bu zaten..
Ben yeminlerimide hiç tutamadım..
Garip savrulan sonbahar yaprakları gibi havada uçuştum durdum..
Yüzümden kazıdım hep o siyah derin gerçekleri..
Kıvılcımlarımla başlayan yangınlarım hala bitmemiş..
Vicdan denen ağır yük göğüs kafesimi delip geçerken hergün..Küçücük bir adam oluyordum kırık dökük bir şehir misali..
Hayatımın başrol oyuncusu olamamıştım..ölüm esas oğlandı benim oyunumda..
Unutmak avunmak istedim ben istedikçe güneş yeryüzünde battı..yollarım daraldı gökyüzünde..
Tozdan topraktan silkinerek ayağa kalkmaya çalıştım..ben kalkmaya çalıştıkça döküldüm aktım gittim..
23 yıldır bu koğuşta bir nevi üstüme yıkılyordum ağır ağır..
Siyah kedi bazen rüyalarıma girip beni ziyaret ediyor..bazen onu bekliyorum rüyamda..
Onu öldürdüğümde..Damarlarımdaki siyah kanı akıttım..ondan kalan anıları kustum..rahatladım.
Ne yağmur ne kar ne sonbahar canımı acıttı.
Aşk topraktan dirilmiş..karşıma çıkıyordu siyah bir kedi şeklinde..
Canım acıtıyordu..Her gece..Her uykuda..
Siyah kedimin yanına gitmek için ağlıyordum rüyalarımda..
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder